Балаларға арналған діни әңгімелер, ғибратнама

Мәдиналық мұсылмандардың ішінде Салаба атты сахабаның дүние-мүлікке, байлыққа деген құштарлығы ерекше болатын. Жатса-тұрса бай болсам, байлыққа бір қол жеткізсем деп көксеген ол, бар аңсарының соған ауғаны соншалық, ойлай-ойлай шақшадай басы шарадай болып, күндіз күлкіден, түнде ұйқыдан айырылды. Ақыр соңында шыдамаған ол Пайғамбарымызға (с.а.у.) келіп:

Ол үйленгелі бері үйінде бірге тұрып келе жатқан әкесі үшін әйелімен ылғи да қырық пышақ болып сөзге кеп қалатын. Арадағы ұрыс-керіске әйелінің қайын атасына тыжырына қарап, «үйге артық адам керек емес» деп жақтырмай қарайтын шайпау мінезі себеп болатын. Кейде сондай бір ұрыстардың адам айтса нанғысыз бас бермей кететін кездері де жиі болушы еді. Ондайда жанжалды ушықтырып, жан алқымнан алатын әйелі үйді басына көтере:

Бірде патшаның басына ғажап ой келді. «Қисапсыз шаруаларымның қайсысын қай уақытта атқаруды біліп жүргеннің несі жаман?! Қандай адамдарға көңіл бөліп, қандай адамдардан аулақ жүруді білген де дұрыс-ау, тегінде?! Бәрінен бұрын қаптаған жұмыстарымның қайсысы маңыздырақ екенін білсем! Тасым да өрге домалар еді-ау шіркін!».

Yйленетін кезімізде отбасының 7 қағидасын жасадық:

1. Сыйластық бірінші кезекте тұру керек. «Үйленген күннен бастап мені «сіз» дейсің» дедім. Бастапқыда «сіз» дегені құлаққа түрпідей естіліп, күлкіге көміліп қалғам. Он бес жылдан бері «сіз» деген сөз отбасымыздың татулығының тірегіне айналды. Достарымның әйелдері біреуі 5 жылдан соң, біреуі 8 жылдан соң, біреуі 10 жылдан кейін күйеулерін «сіз» дей бастады. Анасы әкесін «сіз» деп сыйлап тұрса, бала да әкесін құрметтейтінін түсінді;

Бұлбұлдың ерекше әншiлiк қабiлетiн таныған ұстазы:

– Бұлбұл, ержеткен соң кiм боласың?-деп сұрады. Шәкiрт ойланбастан:

- Әншi болам, – дедi езуiне тәттi күлкi үйiрiлiп.

– О-о! Әншi болу үлкен арман, әрi үлкен өнер. Әншi болу үшiн ұстаздың қатаң талабына шыдасаң, сенi үлкен жол адастырмай арманыңа жеткiзедi,- дедi ұстазы.