Заманында Атымтай жомарттың атағы әлемге таралыпты. Соған күйінген бір патша жендетін шақырып алып:
- Менің де қолым береген еді, бірақ атақ-абырой Атымтайда. Сондықтан сен оны өлтіріп, басын осында жеткізсең, алтын-күміспен жарылқаймын, - депті. Сонымен тәтті қиялы тамсандырған жендет елден-ел, жерден-жер қоймай дүниені кезеді. Арып-ашып келе жатқан оған бір күні иман жүзді бір жігіт ұшырасады.
- Алыстан жолаушылап келе жатқанға ұқсайсыз. Жүріңіз біздің үйге, қонақ болыңыз. Әл жинап, демалып, асықпай аттанарсыз, - деп қоярда-қоймай үйіне шақырып бәйек болады.